HAKKIMIZDA

HACI YILDIZ;

 

        20.05.1962 yılında KIRIKKALE’nin SARIKAYA köyünde dünyaya geldim. İlköğretimimi köyümüzde bulunan Sarıkaya İlköğretim okulunda tamamladım.

 

        Ailem geçimini çiftçilikle sağlamaktaydı ve bende ilkokulda iken aileme yardım için tarım ve hayvancılık ile uğraştım. Eğitim benim için cok önemliydi ama ailem benim baba mesleği olan çiftçiliğe devam etmemi istiyorlardı. Ailemin karşı çıkmasına rağmen içimdeki eğitim sevgisi ve insanlara hizmet edebilme aşkı herzaman içimde büyük bir tutkuydu. Bu hevesle 1974 yılında evden kaçıp Ankara’ya geldim ve Aspava Şöhretler Pide ve Kebab salonunda komilik yapmaya başladım.İnsanlarla iç içe olup onlara hizmet etme sevgisi işimi çabucak benimsememi sağladı. Artık eğitimden çok insanlara daha iyi bir hizmet sunabilme arzusuyla işimi cok sevmiştim. Zaman ilerledikçe artık kendime bir işyeri açma fikri doğdu içimde. Belirli bir süre çalıştıktan sonra biriktirmiş olduğum parayla ve babamın da desteği ile 1978 yılında Kırıkkale’de ilk şubemi kurdum. Ruhsat alabilecek kadar büyük olmamam nedeniyle ruhsatı babamın vekaleti ile aldım. 1978 den 1987 yılları arasında Kırıkkale de insanlara son derece güzel bir hizmet vermeye çalıştım. 1987 yılında Ankara’ya geldim ve şu anda Esat Caddesi no:110 da bulunan Yıldız Aspava Döner-Dürüm-Pide-Kebab Salonunu kurdum. Aspavalarda döner ve dürüm olmamasına rağmen döner ve dürümü ilk kez Aspavaların menüsüne ben ekledim. Bu arada hala içimde eğitime karşı büyük bir sevgi vardı tabi.Bu düşünceyle Ankarada ki bütün üniversiteli gençlere düşük fiyatlarla sınırsız bir hizmet vermeye çalıştım.

 

       Öğrencilerle çok hoş sohbetler ediyordum ve bu da bana sonsuz bir mutluluk hissi veriyordu.Bu nedenle öğrencilere ikramlar sunmaya çalıştım patates,cips,salata,cacık,çay, kahve, nescafe..Herzaman mesleğimi çok sevdim ve hala da seviyorum ve hiçbir zaman yemeklerimizde kaliteden ödün vermedim.

 

      Öyle anılarım oldu ki öğrencilerle: haftasonu öğrenciler yanıma gelip “Hacı Abi eğlenceden geldik de paramızın hepsini barda yedik, cebimizde paramız kalmadı burada yemek yemek istiyoruz “ dediklerinde bende cok mutlu oluyordum ve “1 yerine 1buçuk yiyebilirsiniz paranız varsa verirsiniz yoksa da vermezsiniz” diyordum öğrencilere.. Dahası da var tabi akşam lokantama gelip yemek yiyen öğrenciler sabah erkenden gelip “Hacı Abi biliyosun akşam paramız yoktu yemeğini yedik şimdi de okula gidecez ama servisi kaçırdık, bize taksi parası verebilirmisin Hacı Abi?” dedikleri günleri hiçbir zaman unutamam.

 

        Eğer bu günlere gelebildiysem tabi ki bunda öğrencilerin hakkını inkar edemem.Kendime herzaman şunu söylüyorum “Parası olan verir olmayan sonra verir,yeterki gençlerimiz öğrencilerimiz mutlu olsun..”